24 mei 2012

De buren over verschillende culturen

Hier zijn we alweer! We blijven even bij de zaak en geven je het tweede deel van het interview in de Antwerpenaar.  Dit artikel lijkt me een mooie illustratie van de sfeer in onze straat, niet voor niets de tofste straat van Borgerhout!
Nog even terzijde: de agenda in de rechtermarge dateert nog van 2009 dus rep je niet naar één van de evenementen...
Deel 2:

Het is de opvoeding, niet de cultuur

Er leven maar liefst 173 nationaliteiten in Antwerpen en er zijn heel wat godsdiensten. Is Antwerpen een gastvrije stad?

Miek: “Van in de vijftiende eeuw al is Antwerpen een bekende havenstad die verschillende nationaliteiten aantrok. Dat is iets om trots op te zijn, al is het niet altijd evident. Als ik lees over wat er momenteel in Brussel gebeurt, hou ik mijn hart vast.”
Sirka: “Je kan Antwerpen niet vergelijken met andere steden, denk ik, net omdat het een havenstad is. Die beweging zie je niet in andere steden. En wat die diversiteit betreft: misschien hebben we er te lang een romantisch beeld van gehad. Diversiteit werkt volgens mij alleen als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt.”
Maria: “Ik woon hier het langste van ons allemaal, en ik heb toch een evolutie gezien die me zorgen baart. Je kan ’s avonds niet meer naar buiten, je durft bijna je handtas niet meer meenemen. En wat ik ook erg vind, is hoe vuil het hier geworden is. Voor mij is dat moeilijk. Ik kom nog uit een generatie waar op vrijdag de ijzeren emmers rammelden en iedereen op straat kwam om te poetsen.”
Miek: “Toen waren de vrouwen nog fulltime thuis. Emancipatie is een goede zaak, maar heeft natuurlijk wel gevolgen. Maar we hebben wél onze jaarlijkse Lentepoets! Die heeft toch iets teweeggebracht. Er is een grotere solidariteit onder de buren gekomen, vind ik. Laatst was er ingebroken…”
Stefaan: “Bij mij. Het was mooi om te zien: mijn buren hebben de politie gebeld en hebben gewacht bij de deur tot die er was.”
Miek: “Die solidariteit is echt iets van de laatste jaren. Vroeger leefden we meer naast elkaar.”
Sirka: “Het is een gevolg van een noodzaak. Doordat er meer inbraken zijn, hebben we meer nood aan solidariteit. De overheid kan wel een Lentepoets organiseren, maar het zijn de mensen die het een gezicht geven.”
Maria: “Je moet ook geluk hebben met je buren. De laatste vijf jaar zijn hier veel jonge gezinnen komen wonen. Het verschil is heel groot, het heeft de straat weer tot leven gebracht. En ja, verschillende culturen, dat is aanpassen. Maar veel heeft te maken met hoe je er zelf tegenover staat. Het gebeurt hoor, dat allochtone jongeren me uitdagen. Maar dan zeg ik gewoon: ‘Dag vrienden’, en dan zie je dat het verandert. Als je zelf boos wordt en gaat roepen, escaleren die dingen.”
Abdelaziz: “Wat niet wil zeggen dat ze mogen uitdagen.”
Maria: “Maar het zijn kinderen, ze moeten het gewoon nog leren.”
Stefaan: “Ik wil nog even inpikken op de propere straten. Daarin zie ik toch culturele verschillen. Ik ben opgevoed met de boodschap dat je niets op straat gooit, maar ik zie allochtonen dat constant doen. Ik kan er niets op zeggen, want het is een cultuurverschil. Ik kan alleen maar hopen dat het met verloop van tijd verandert.”
Abdelaziz: “Het heeft niets te maken met cultuur, hoor. Ik ben ook opgevoed met de boodschap dat het niet hoort. Het heeft te maken met ouders die dat hun kinderen niet meegeven. Jullie kennen mijn kinderen, die doen dat toch niet?”
Maria: “Jullie gezin is heel sociaal, jullie leven echt samen met ons. Terwijl er veel allochtone gezinnen zijn die veel geïsoleerder leven.”
Abdelaziz: “Ik ben hier al van mijn achttiende, mijn vrouw is naar hier gekomen in 1974. Ik denk dat dat een groot verschil maakt. Wij leven hier al lang. We leven hier samen met jullie. De jongeren die hier zijn geboren, daar zitten de problemen, volgens mij. Ze zitten tussen de twee werelden. Hun ouders vinden het zelf ook heel moeilijk.”
Miek: “Het is echt maar met een kleine groep dat er problemen zijn. Ik geef les in een school waar tachtig tot negentig procent van de leerlingen allochtoon is, maar wij hebben in onze school zo goed als geen problemen. Het gaat er respectvol aan toe, ondanks al die verschillende nationaliteiten.”
Abdelaziz: “Ik vind dat je niet mag denken in termen als: het zijn allochtone jongeren. Want niet alle allochtone jongeren zijn zo. Het is de opvoeding, niet de cultuur.”

Geen opmerkingen: