Hier zijn we weer met onze eigenste 'krant' van de straat. Het heeft wel drie jaar geduurd, maar nu ben ik er weer klaar voor.
Wie zich geroepen voelt om artikeltjes te schrijven, meld je aan en je krijgt toegang als schrijver.
Als je niet zo'n schrijver bent, dan kan je altijd een reactie plaatsen. Daarvoor klik je op de link onderaan de tekst 'x reacties'
Naast de actualiteit, zal ik proberen om ook wat gebeurtenissen uit de voorbije drie jaar op te halen.
Het eerste wapenfeit dat ik jullie kan melden: onze straat staat met een levensgroot artikel van wel zes bladzijden in de Antwerpenaar. Ik zal het gedurende enkele dagen met stukjes kopiëren, zodat het op deze blog voor het nageslacht bewaard blijft.
“Je moet geluk hebben met je buren”
Deel 1:
We zijn in Antwerpen met meer dan 500.000 en we zijn allemaal heel verschillend. Het is niet altijd gemakkelijk, maar wel boeiend. Dat weten ook de bewoners van de Sint-Mattheusstraat in Borgerhout. Wat vinden zij van Antwerpen vandaag? “Al die verschillen, dat is aanpassen. Maar veel heeft te maken met hoe je er zelf tegenover staat.”
“We kunnen toch geen woonquota invoeren?"Antwerpen telt 506.000 inwoners. Tegen 2020 zouden dat er tussen de 526.000 en de 538.000 zijn. Is de stad volgens jullie groot genoeg voor al die mensen? En hoe kunnen we het aangenaam houden voor elkaar?
Stefaan: “Ik zie dat de stad zich voorbereidt op een groei. Er komen meer trams, ze rijden verder. De stad beseft dat ze niet alleen in aantal inwoners groeit, maar ook in oppervlakte. Dat is belangrijk, want de rest heb je niet in de hand.”
Miek: “Misschien moeten we toch denken aan een spreidingsplan, zoals voor de scholen. In de rand rond de stad heb je amper tien procent allochtonen in de scholen. Daar wordt het compleet wit.”
Stefaan: “Wij hebben in onze straat een heel mooie mix, maar dat kan je niet opleggen. Je kan geen woonquota invoeren, hé. Een stad is een stad, je blijft buurten houden die guurder zijn dan andere, die dynamiek kan je niet wegnemen. Dat maakt het ook boeiend.”
Abdelaziz: “Maar dat heeft ook te maken met de mogelijkheden. Mensen gaan in een wijk wonen door de prijzen die er worden gevraagd. Vroeger was het hier goedkoop, dat heeft veel allochtonen naar hier gelokt. En het is logisch dat je in de buurt gaat wonen van familie en vrienden, zeker als je uit een ander land komt. Toen ik uit Marokko naar hier kwam, ben ik in dezelfde straat gaan wonen als mijn familie.”
Maria: “Het is in elk geval iets dat ik heb zien evolueren. Er is een tijd geweest dat ik alleen nog tussen oudere mensen en Marokkanen leefde. Toen er jonge mensen naar hier kwamen, was dat echt een zegen. Het is een cadeau om hier te wonen nu.”
Abdelaziz: “We hebben geluk, ik zie ook andere straten. Buurten waar ik niet zou willen wonen. Je hebt die diversiteit nodig. Wij zijn gelukkig, omdat dat evenwicht er is.”
Maria: “Wat ik wél jammer vind, zijn de winkels in onze buurt. Veel van de buurtwinkels zijn verdwenen. Er zijn heel veel allochtone winkels in de plaats gekomen, met allemaal hetzelfde aanbod.”
Abdelaziz: “Een winkel openen is gemakkelijk, hé. Voor een Marokkaan is het in elk geval makkelijker dan een job vinden. Ga maar eens solliciteren als Marokkaan…”
Stefaan: “Er is niemand die hen dat kwalijk neemt, maar ik mis die verschillende dingen van vroeger. Een snoepwinkeltje, een krantenwinkel, een slager, een bakker.”
Abdelaziz: “Het is gewoon veel duurder geworden om een winkel te openen. Probeer maar eens een snoepwinkeltje rendabel te maken tegenwoordig.”
Zo, dat was het voor vandaag! Daar heb ik zelf nog niet veel voor moeten schrijven: een kwestie van warmlopen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten